Imagine 2 Zayn Part II

Spojrzałaś na niego mrużąc oczy.

- Zboczeniec.

Zaśmiał sie tak intensywnie aż sie auto zatrzęsło. Dopiero teraz zauważyłaś, że jedne z drzwi były otwarte, a na nich powieszone były Twoje ubrania.

- Ty je powiesiłeś?

- Nie, Myszka Miki - odparł sarkastycznie.

- Kiedy?

- Rano. Co Ty taka ciekawska?

- Nic. Chciałam tylko podziękować.

Podniosłaś się i wygładziłaś ręką włosy. Wolałaś sobie nawet nie wyobrażać w jakim są stanie. Sięgnęłaś po ubrania. Okazało się, że całkowicie wyschły. Spojrzałaś znacząco na Zayna. Ten przewrocił oczami i wyszedł z auta. Ubrałaś się i dałaś mu jego koszulkę. Z jakiegoś powodu cała ta sytuacja była dla Ciebie zawstydzająca.

- To co zrobimy z moim autem?

Zastanawiał sie przez chwilę.

- Moge je podczepić do mojego to jakoś pojedzie - wzruszył ramionami.

- Jesteś już trzeźwy? - zapytałaś podejrzliwie. Wzniósł oczy do nieba.

- W takim sensie o jakim myslisz tak.

- A w jakim niby nie jesteś? - uniosłaś brwi.

Przyjrzał Ci się uważnie. Jego spojrzenie zdawało się mówić: ''jesteś aż taka ślepa?''. Nie wiedziałaś o co mu chodzi. Lekko skołowana usiadłaś na miejscu pasażera. Po chwili byliście już przy Twoim staruszku. W porównaniu z drogim, błyszczącym autem Zayna Twój sprawiał wrażenie jakby miał się zaraz rozlecieć. Zawstydziło Cie to, ale Twój towarzysz nie skomentował tej różnicy w żaden sposób. W duchu podziękowałaś mu za to. Zayn sprawnie podpiął jedno auto do drugiego i już po chwili mogliscie ruszać. Włączył radio. Poleciała jakaś nieznana Ci piosenka od jakiegoś zespołu, ale okazało się, że Zayn zna cały teskt. Jego głos był niesamowity. A potem, gdy na refren zaczą śpiewać ktoś inny w piosence oniemiałaś. Albo Zayn i tamten chłopak mieli identyczne głosy albo...

- Zayn? - spytałaś troche oszołomiona tym co możesz od niego usłyszeć.

- Tak? - przerwał na chwile śpiewać. Zamiast tego nucił.

- Czym tak w zasadzie się zajmujesz?

- Jestem w zespole - wzruszył ramionami. Wskazałaś palcem na radio.

- A czy to nie jest przypadkiem ten zespół?

Spojrzał na Ciebie zaskoczony, a po chwili klepnął sie w czoło jakby sobie coś przypominając.

- Tak, to jest ten zespół. Następnym razem jak natrafie na dziewczyne, która jakimś cudem mnie nie zna to nie będę przy niej śpiewać piosenek swojego zespołu. Ale ja potrafie być tępy.

- Czyli, że jesteś jakąś tam gwiazdką z boysbandu?

- Nooo... - zachichotał. - Pewnie nawet nie wiesz jak się nazywamy.

- Co w tym śmiesznego? - uniosłam jedną brew.

- Nic - powiedział, ale zaśmiał się po chwili zaprzeczając własnym słowom. - Gdzieś Ty była przez ostatnie 3 lata?

- Nie rozumiem o co Ci chodzi - burknęłaś. - Jak masz na nazwisko? Może uda mi się Cie jednak jakoś skojarzyć.

- Malik.

- Nie. Dalej Cie znikąd nie kojarze. Nazwa zespołu?

- One Direction.

- Wciąż...zaraz! Czy to nie wy ostatnio wygłupialiście się w radiu i śpiewaliście...jak to bylo? In west Pihiladelphia...

- Born and raise!

- Czyli, że to wy doprowadziliście moją kuzynkę do histerycznego śmiechu!

- Czym? - wyglądał jakby się zmartwił.

- No tym jak na końcu któremuś z was zmienili głos.

- Oni mi wcale nie zmieniali głosu.

- Och...

- Ładnie wzdychasz.

- Słucham?

- I mówisz przez sen.

- Co?!

O Boże... Zastanawiałaś się co takiego wygadywałaś. Dobrze, że nie widziałaś jego twarzy w pełnym świetle przed zaśnięciem, bo zapewne wspomniałabyś o tym jaki jest przystojny. Żałowałaś, że nie możesz stać się niewidzialna.

- Powiedziałaś, że jestem Twoim bohaterem - wyszczerzył się.

- Przez sen nigdy nie mówi sie prawdy - burknęłaś obronnie.

- Słyszałem coś innego - mial dumny usmieszek na ustach.

- Możemy zostawić ten temat w spokoju? - poddałaś się.

- Skoro tak ładnie prosisz... - znacząco zawiesił głos.

- Och, zamknij się.

Uderzyłaś go lekko w głowe. On tylko zachichotał. Zajechał do jakiegoś wasztatu. Wysiadłaś stamtąd z ulgą i wtedy coś sobie przypomniałaś - nie miałaś przy sobie pieniędzy.

- Zayn...

- Tak kwiatuszku? - zamrugał zalotnie oczami.

- Najgorsze słowo jakim ktoś kiedykolwiek mnie określił.

- Żartujesz? Nie słyszałaś jak nazywam Liama - zachichotal. Spojrzałaś na niego z nierozumiejacą miną.

- Skąd mam wiedzieć kim jest Liam?

- Ludzie... Znalazłem ideał - zachichotał. - Ty na serio nic o nas nie wiesz. Liam należy do One Direction.

- Twojego zespołu?

- Tak - ponownie zachichotał. - A co chciałaś?

- Bo ja tak jakby...eee...

- Nie masz pieniędzy, prawda?

Spojrzałaś na niego zaskoczona. Dobry był. Sprawiał wrażenie jakby czytał Ci w myślach.

- No - zawstydzona spuściłaś wzrok.

- Masz szczęście, że zawsze płacę na pierwszej randce - puścił do Ciebie oczko.

- To nie jest...

- Pozwól pomarzyć człowiekowi - usmiechnął się szeroko.

Przypatrywałaś mu się oniemiała, gdy podchodził do nabliższego mechanika. W życiu nie spotkałaś takiego chłopaka. Był beszczelny, przesadnie pewny siebie, opiekuńczy, zabawny, groźny i zabójczo przystojny. Znajdźcie mi takiego drugiego na świecie, pomyślałaś kręcąc głową. Po chwili podszedł do Ciebie z czarującym uśmiechem.

- To potrwa pare godzin, a za ten czas pokaże Ci uroki... - rozejrzał się i zatrzymał wzrok na znaku drogowym - ...Crawley. Cudowne miasto!

- Nigdy tu nie byłeś prawda?

- Taaak... Ale co tam. Mam GPS'a i piękną dziewczyne u boku. Poradze sobie.

- Jaką niby... - wzniósł oczy do nieba. - Potrzebujesz chyba dobrych okularów.

Skrzyżowałaś ręce na klatce piersiowej i poszłaś w kierunku auta Zayna. Ten dogonił Cie w kilku krokach dzięki długim nogom.

- Za to Ty potrzebujesz lusterka.

- Broń Boże!

Objął Cie w talii i zmusił do spojrzenia mu w oczy. Denerwował Cie tym, że był taki silny. Gdyby chciał mógłby Cie po prostu przerzucić przez ramie i zawlec do lasu. Niezbyt optymistyczna wizja, wzdrygnęłaś się.

- Czemu nie widzisz jak śliczna jesteś? - powiedział. W jego głosie pobrzmiewała taka szczerość, że prawie mu uwierzyłaś. Prawie.

- Nie wiem jaką masz wade wzroku, ale w każdym razie musze Cie rozczarować. Jestem za gruba, nieświeża, moje włosy przypominają nie jeden, a dwa stogi siana i...

Położył palec na Twoich ustach. Puścił Cie i kiwnął głową w strone swojego auta. Nieco naburmuszona usiadłaś na swoim miejscu. Ruszyliście w głąb nieznanego miasta. Zayn szybko połapał się gdzie możecie znalesc coś ciekawego i już po chwili parkowaliście w starym mieście. Wysiedliście, a Ty od razu pobiegłaś do telefonów. Zayn złapał Cie za ramie w połowie drogi.

- Gdzie uciekasz? - szepnął Ci do ucha. Dostałaś gęsiej skórki.

- Nie uciekam. Chce zadzwonić do przyjaciólki - tłumaczyłaś się.

- Nie możesz użyć mojego telefonu? - obrócił Cie do siebie. Uniósł jedną brew do góry, a jego oczy śmiały się z Ciebie mimo, że usta nawet nie drgnęły.

- Nie mogłeś wcześniej...

- Nie prosiłaś - odparł z niegrzecznym uśmiechem.

- Dupek.

- Chcesz ten telefon czy nie?

- Dawaj.

- Magiczne słowo - uniósł swój telefon daleko poza Twoj zasięgiem.

- Nie ma mowy!

- To moze całus? - zapytał z łobuzerskim uśmieszkiem.

- To już wolę to pierwsze - prychnęłaś. Wzięłaś głęboki wdech. - Prosze Cie Zayn, czy pożyczyłbyś mi swój telefon?

- Tylko na tyle Cie stać? - zakpił.

Przybliżyłas sie do niego i położyłaś ręce na jego klatce piersiowej. Na Twoich ustach zagościl malutki uśmieszek, a oczy zdawały sie być żywe i płonące. Poczułaś jak się spina.

- Zayn...prosze...

Starałas się, żeby Twoj głos zabrzmiał nisko i seksownie. Nie miałas nie wiadomo jak wielkiego doświadczenia w tych sprawach, ale mina Zayna świadczyla o tym, że zadziałało. Wciągnął gwałtownie powietrze, a jego oczy sie rozszerzyły. Pod swoimi palcami wyraźnie wyczulas, że jego serce przyśpieszylo. Zamknął oczy i wziął głęboki wdech. Wcisnął Ci do rąk telefon i kręcąc głową ruszył w kierunku auta.

- Co Ty ze mna robisz dziewczyno... - usłyszałaś jak mruczy pod nosem.

Miałaś ochote zadać mu podobne pytanie. Co on robił z Tobą?