Imagine 42 Zayn Part IV

            Szybko okazało się, że inni gracze są zupełnie niepotrzebni. Harry i Zayn rywalizowali ze sobą tak zaciekle, że chyba im nawet nie przyszło do głowy, żeby dopuścić, kogoś z was do gry. Harry prowadził zaledwie jednym punktem, a to była ostatnia seria, więc wszyscy byli podekscytowani tym jaki będzie wynik. Niall bez przerwy powtarzał, że Harry i tak wygra, a Febby, ciemnowłosa dziewczyna, która miała urodę świadczącą o tym samym pochodzeniu co Zayn, zaciekle kibicowała właśnie Zaynowi. Zaskoczona stwierdziłaś, że ta w gruncie rzeczy sympatyczna dziewczyna, strasznie Cie irytuje. Zmarszczyłaś brwi. Dlaczego miałaby Cie denerwować?  Odwróciłaś wzrok i spojrzałaś z powrotem na dwóch chłopaków przy torze. Teraz była kolej Zayna. Chłopak miał tak skupioną minę, że wydawała Ci się wręcz zabawna. Zastanawiało Cie dlaczego bierze te pseudo zawody tak poważnie. Może chciał się popisać przed Febby?, pomyślałaś złośliwie. Pasowaliby do siebie idealnie. Zamrugałaś powiekami jakby wybudzona ze snu, gdy rozległ się trzask zbijanych kręgli. Żaden nie przetrwał bezbłędnego rzutu Zayna. Jego znajomi zaczęli bić brawa i posyłać mu gratulujące uśmiechy. Chłopak zwrócił swoje ciemne tęczówki w Twoim kierunku. Natychmiast odwróciłaś wzrok i spojrzałaś na Harrego, który nawet nie mrugnął na rzut swojego przyjaciela. Wydawał się być zupełnie rozluźniony. Przyłapałaś się na tym, że uśmiechasz się w jego stronę, więc szybko zmieniłaś wyraz twarzy na neutralny, bo Twoja przyjaciółka nie dałaby Ci żyć, gdyby zauważyła Twoje zainteresowanie Harrym. Chłopak podciągnął rękawy przez co odsłonił tatuaże na nadgarstkach i sięgnął po kolejną kulę. Ze skupieniem stanął przed torem, zamachnął się i rzucił kulę. Wszyscy w napięciu obserwowali niebieski przedmiot, który mknął w kierunku kręgli. Harry odwrócił się tyłem do toru i podniósł kącik ust do góry kiedy usłyszał trzask zbijanych kręgli. Nie musiał nawet patrzeć, żeby wiedzieć jaki jest wynik.
            - Naprawde? Czy Ty zawsze musisz wygrywać?! - zawołał Liam i przybił piątke z Niallem, który od początku wiedział jak to się skończy. Harry wzruszył ramionami i uśmiechnął się słodko.
            - Prawie ja wygrałem - burknął Zayn sięgając po swoją cole.
            - Prawie robi wielką różnice. - Uśmiechnęłaś się zjadliwie. Zayn posłał Ci sztuczny uśmieszek i zmrużył oczy.
            - Stary wiesz,  że Cie kocham, ale musisz wiedzieć, że dawałem Ci fory - powiedział Harry klepiąc go pocieszająco po plecach jakby właśnie oznajmił mu, że jego kot utopił się w wannie.
            - No jasne, dobij mnie - mruknął, ale zaraz się uśmiechnął i szturchnął go w żebra. - Ale za to ja mam większe branie.
            Wyplułaś cole przed siebie i dostałaś ataku histerycznego śmiechu, od którego rozbolał Cie brzuch. Przyjaciółka klepała Cie z nieco skołowaną miną po ramieniu.
            - Spokojnie, ona tak ma, nie zwracajcie na nią uwagi - mruczała podczas, gdy Ty cały czas pękałaś ze śmiechu. Wzięłaś głęboki wdech, żeby zobaczyć jak Zayn patrzy na Ciebie z urażoną miną.
            - Wybacz, ale to co powiedziałeś było po prostu zbyt surrealistyczne - zaśmiałaś się ponownie. Wtedy wszyscy poza Zaynem i Febby wybuchli śmiechem razem z Tobą.
            - Nie wiem o co Ci chodzi - burknął unosząc dumnie brodę. - Z resztą Ty za piękna też nie jesteś.
            - Wiesz, wole swoją niepiękną twarz niż mordę małpy - odparłaś kompletnie nie zmieniając wyrazu twarzy po jego obeldze. Niall zwijał się już ze śmiechu, a to był dopiero początek.
            - Ja mam mordę małpy? Za to Ty wyglądasz jakby ktoś Cie przeżuł i wypluł - prychnął, a w jego ciemnych oczach błyszczały gniewne ogniki. Zeskoczyłaś ze stołu z rozbawioną miną.
            - Ojeju, kogoś chyba zabolało co? - Zrobiłaś smutną minkę i podeszłaś do chłopaka na tyle blisko by naruszyć jego przestrzeń osobistą. Jego szczęka była zaciśnięta. - Nie martw się, skalpel i dokładna depilacja na pewno pomogą. - Poklepałaś go po ramieniu. Wszyscy patrzyli na was zdumieni. No może poza Niallem, który chwile wcześniej spadł z krzesła ze śmiechu.
            - Jaki jest Twój problem? - powiedział wściekły, a jednocześnie nieco zrezygnowany.
            - Myślałam, że to już ustaliliśmy. Ty jesteś moim problemem - stwierdziłaś przenosząc ciężar ciała na lewą nogę i patrząc na niego z niechęcią. Chłopak spojrzał na Ciebie z góry z wybuchową mieszanką uczuć w oczach.
            - Dlaczego?
            - Bo... - urwałaś.
            Chyba pierwszy raz w życiu całkowicie odebrało Ci mowę. Dlaczego? Bo zmienił szkolę? Bo kazano mu z Tobą usiąść? A może dlatego, że oddycha?! Nagle zrobiło Ci się niewyobrażalnie głupio. Ale nie zamierzałaś go przepraszać. Prędzej piekło zamarznie.
            - A musze mieć konkretny powód? - odpowiedziałaś w końcu po pełnej napięcia ciszy przerywanej jedynie trzaskiem rozbijanych kręgli i śmiechem Nialla. Gdyby nie był tak uroczy w swoim sposobie bycia już dawno rzuciłabyś w niego czymś twardym. I ostrym najlepiej.
            - Byłoby miło, gdybyś zechciała zdradzić mi przyczynę - prychnął.
            - Uspokójcie się, psujecie taki miły wieczór. - Febby wydęła dolną wargę.
            Spojrzałaś na nią dosyć obojętnie i nie mogłaś nie zauważyć, że w jej postawie było odrobinę zazdrości. Ledwo powstrzymałaś się od parsknięcia. Wydało Ci się bardziej niż zabawne, że ktokolwiek mógł pomyśleć, że pomiędzy Tobą a Zaynem jest coś więcej niż wzajemna ignorancja i całkowite przeciwieństwo sympatii.
            - To ona zaczęła - burknął. Przewróciłaś oczami.
            - Masz 5 lat? Bo zachowujesz się jak przedszkolak - prychnęłaś.
            - Nie słonko. Mam 20 lat - powiedział ze sztucznym uśmiechem. Spojrzałaś na niego zaskoczona, czego nie udało Ci się ukryć.
            - Jak to 20? - spytałaś z uniesionymi brwiami.
            Nie zdał klasy kilka razy? Nie wyglądał może na orła, ale wydawał Ci się inteligentny, więc dlaczego miałby zostawać w niższych klasach? Mentalnie dałaś sobie policzek za to, że przyznałaś, że uważasz go za inteligentnego.
            - Nie Twoja sprawa - powiedział zupełnie poważnie. Atmosfera zmieniła się w napiętą i nikt nie wiedział co powiedzieć by przywrócić swobodę, która panowała wśród was jeszcze podczas gry Harrego i Zayna.
            - My się już chyba będziemy zbierać... - wymamrotała Twoja przyjaciółka. Z ulgą przyjęłaś jej słowa i oddaliłaś się od Zayna. - Miło było was wszystkich poznać, do jutra Zayn!
            - Do jutra. - Uśmiechnął się i lekko pomachał. Oczywiste, że ją lubił. Nieważne.
            Gdy byłyście już daleko od grupy nowych znajomych, obróciłaś się i zauważyłaś, że dwóch chłopaków patrzy w Twoją stronę. Tylko, że jeden posłał Ci słodki uśmiech, podczas gdy drugi natychmiast odwrócił wzrok. I chyba nie trzeba mówić kim był ten drugi.

__________________________________________________________

Przyznam, że potrzebowałam dłuższej przerwy, żeby dowiedzieć się co sądzicie o tym co ostatnio Wam napisałam. Jestem zaskoczona tym ile i jak długie były niektóre komentarze... Daliście mi do myślenia. Wasze zdanie jest dla mnie najważniejsze i musze sobie poradzić z chwilowym zwątpieniem w swoje możliwości. Ale mam Was <3
Ważna informacja:
Za około 100 komentarzy dobijemy do 1000, dlatego informuje, że czytelnik, który zostanie 'tysięcznym' dostanie specjalną dedykacje, dlatego prosze żebyście podpisywali się kiedy dodajecie komentarz z anonima :)