Imagine 41 Louis

                Dobra. To teraz podstawowe pytanie numer jeden. Co Ty tu do cholery robisz?! Rozejrzałaś się po tłumie stłoczonym przed kasą i wejściem na hale. Większość krzyczała lub 'śpiewała' piosenki, które niewiele różniły się od tych na stadionach. A śpiewała w cudzysłowie, bo zdzieranie gardła nie można było nazwać muzyką. Twoje przyjaciółki były całe podekscytowane i zaczęły rozmawiać, używając terminów, które kompletnie nic Ci nie mówiły. Włożyłaś dłonie do kieszeni i lekko podskakiwałaś, żeby się rozgrzać. Było zimno i nieprzyjemnie, wolałabyś być w tym momencie wszędzie tylko nie tu. Najlepiej w domu. Pod kołdrą. Z kubkiem gorącej czekolady. Lub dwoma. Dziewczyny kupiły bilety i przesunęłyście się do przodu. Wysoki na jakieś 2 metry ochroniarz zmierzył was podejrzliwym spojrzeniem i sprawdził wasze bilety. Miałaś wrażenie, że zaraz zacznie was przeszukiwać jakby oczekiwał, że pochowałyście po kieszeniach broń. Odetchnęłaś z ulgą, gdy w końcu was wpuścił. Dreszcz Cie przeszedł na wspomnienie jego umięśnionych ramion. Rozluźniłaś się nieco i nawet uśmiechnęłaś, gdy dziewczyny zaczęły rozmawiać o zawodnikach. Wspięłyście się po schodach i weszłyście do dużej hali. Zajęłyście miejsca z boku, skąd miałyście idealny widok na wszystko, także kibiców, którzy już śpiewali dopingujące frazy mimo, że drużyna jeszcze się nie pojawiła. Oparłaś się o barierkę i rozejrzałaś po całym pomieszczeniu. W tle grała głośna, klubowa muzyka, która robiła konkurencję kibicom. Wkrótce wszystko się zaczęło. Obie drużyny wjechały na lód, w strojach w odpowiednich kolorach i z kaskami na głowach. Nieświadomie zaczęłaś odczuwać podniecenie. Sport to sport. Zawsze wzbudza emocje. Nieważne, że widziałaś pierwszy raz w życiu mecz hokeja. Sędzia rozpoczął mecz i krążek od razu przejęła drużyna, której wszyscy kibicowali. Szybko nauczyłaś się kilku prostszych piosenek i krzyczałaś razem z innymi, gdy padła bramka. Pierwsza część minęła Ci zdecydowanie zbyt szybko. Wasza drużyna wygrywała dwoma punktami przewagi, Twoje przyjaciółki gadały jak najęte w drodze po gorącą czekoladę. Wokół panowała niesamowita atmosfera, wszyscy ze sobą rozmawiali i zdawali się siebie znać. W powietrzu unosił się zapach smażonego mięsa pochodzący z rozstawionej budki z jedzeniem. Obróciłaś się zaledwie na chwilę i zdążyłaś w tym czasie zgubić swoje przyjaciółki. Zaklęłaś pod nosem i zaczęłaś się rozglądać w poszukiwaniu znajomych twarzy. Przeciskałaś się przez ludzi i nagle na kogoś wpadłaś.
                - Matko, bardzo przepraszam - wydukałaś, gdy ten ktoś przytrzymał Cie za ramiona. Spojrzałaś do góry i natychmiast się speszyłaś, gdy natrafiłaś na parę szaro-niebieskich oczu, należących do wyjątkowo przystojnego chłopaka o uroczym i nieco niepokornym uśmiechu.
                - Nie szkodzi. Śpieszysz się gdzieś? - spytał powoli, mając na myśli to z jaką siłą na niego wpadłaś. Potrzebowałaś dłuższej chwili, żeby zebrać w głowie myśli.
                - Ja... Szukam swoich przyjaciółek - mruknęłaś w końcu. Chłopak rozejrzał się i sądząc po błysku w jego oku od razu je zobaczył.
                - To one? - spytał wskazując na kilka dziewczyn stojących w kolejce po gorącą czekoladę. Odetchnęłaś z ulgą.
                - Tak, dziękuje - odparłaś z nieśmiałym uśmiechem. Chłopak uniósł kącik ust i w końcu Cie puścił. Skłonił się teatralnie z rozbawieniem wypisanym na twarzy.
                - Proszę księżniczko - powiedział mrugając do Ciebie.
                Chwilę później już go nie było. Przez moment stałaś w miejscu, trwając w bezruchu. Nie chciałaś się przyznać do tego, że rumieniłaś się przez chłopaka, którego widziałaś pierwszy raz na oczy. Otrząsnęłaś się i dołączyłaś do przyjaciółek.
                - Gdzie byłaś? - spytała jedna z dziewczyn. Spuściłaś wzrok.
                - Zgubiłam was - mruknęłaś. Dziewczyny przewidywalnie przewróciły oczami i zaśmiały się. - No co? Ważne, że w końcu znalazłam.
                Albo kto pomógł Ci je znaleźć.

***

                Druga część meczu powoli się kończyła, zostały niecałe 2 minuty i emocje sięgały zenitu, bo obie drużyny miały po tyle samo punktów. Krzyczałaś razem z innymi, dopingując waszą drużyne, kiedy nagle zobaczyłaś kątem oka, że ktoś obok Ciebie stoi. Obróciłaś głowę i podskoczyłaś lekko kiedy rozpoznałaś chłopaka, na którego wcześniej wpadłaś.
                - Hej - powiedział głośno, żebyś go usłyszała. To głupie, ale zwykłe powitanie w jego ustach brzmiało, jak flirt. Chłopak zdawał się nieświadomie przyciągać do siebie samym swoim spojrzeniem.
                - Em...hej - mruknęłaś. W jedną sekundę całkowicie zapomniałaś o meczu. Zamilkłaś, a w głowie szukałaś czegokolwiek co mogłabyś teraz powiedzieć. - Lubisz hokeja?
                Nie no świetnie. Powaliłaś na kolana swoją inteligencją. Miałaś ochotę walnąć głową w ścianę albo rozpłynąć się w powietrzu. Chłopak wyraźnie starał się ukryć śmiech, sądząc po drganiu kącików jego ust.
                - Tak, lubię. Chyba by mnie tu nie było gdyby było inaczej, prawda? - zaśmiał się lekko.
                Dopiero teraz zwróciłaś uwagę na to jak był ubrany. I szczerze mówiąc wolałaś, kiedy żyłaś w nieświadomości. Czarne, skórzane kurtki zdecydowanie źle działały na Twoją wyobraźnię, gdy nosił je ktoś tak przystojny.
                - Ale wolę piłkę nożną - odparł po krótkiej chwili milczenia. Nagle wszyscy zaczęli krzyczeć i buczeć.
                - Co? Co się stało? - spytałaś z nic nie rozumiejącą miną swoich przyjaciółek.
                - Przegrywają jednym punktem! Muszą w 3 części zdobyć co najmniej 2 bramki! - powiedziała ta najbliżej Ciebie. Po chwili jej oczy rozszerzyły się gwałtownie. - Kto to?
                - Eee...to jest... - urwałaś speszona.
                - Louis - odpowiedział chłopak za Ciebie.
                - Właśnie - mruknęłaś.
                - Idziemy razem na przerwę? - spytał, a Ty słabo pokiwałaś głową.
                Dziewczyny zaczęły rozmawiać o czymś z podekscytowaniem kiedy kierowaliście się do wyjścia. Jakoś nie miałaś problemów z domyśleniem się o czym. Chłopak położył Ci rękę w dole pleców i kierował pomiędzy rozwścieczonym porażką tłumem. Wszyscy mieli nadzieję, że trzecia, ostatnia część meczu pójdzie po myśli waszej drużyny i dostaną się do półfinałów. Nagle Louis pochylił się w Twoją stronę.
                - Jak masz na imię? - wyszeptał.
                - (t.i.) - powiedziałaś starając się nie myśleć o tym, że ręka Louisa była naprawdę nisko na Twoich plecach.
                Nic na to nie odpowiedział tylko dalej Cie prowadził. Stanęliście w kolejce po gorącą czekoladę. Chłopak patrzył na Ciebie z dziwnym błyskiem w oku.
                - Co? - spytałaś rumieniąc się pod wpływem jego spojrzenia.
                - Co, co? - Uśmiechnął się łobuzersko.
                - Czemu się tak na mnie patrzysz? Mam coś na twarzy? - Chłopak uśmiechnął się jeszcze szerzej.
                - Zastanawiam się o czym myślisz - powiedział nie odrywając od Ciebie oczu.
                - Eee...o niczym konkretnym - skłamałaś. Chłopak parsknął śmiechem i pokręcił głową rozbawiony.
                - Jesteś beznadziejnym kłamcą - odparł. Spojrzałaś na niego zaskoczona.
                - A po czym niby wnioskujesz, że kłamie? - burknęłaś krzyżując ręce na piersi i rzucając mu wyzywające spojrzenie. Chłopak uniósł brew, a na jego ustach zagrał niebezpieczny uśmieszek. Już miał odpowiedzieć, kiedy kobieta zza lady spytała go o zamówienie.
                - Dwie gorące czekolady - powiedział, a w jego głosie cały czas było słychać rozbawienie.
                Zaczęłaś przeszukiwać kieszenie, ale Louis posłał Ci tak kpiące spojrzenie, że natychmiast zaprzestałaś poszukiwania drobnych. Podał Ci papierowy kubek i zanurzył wargi w parującej cieczy. Na jego twarzy pojawił się błogi uśmiech.
                - Wracamy?
                - Jasne - mruknęłaś.
                Wróciliście na swoje miejsca, gdzie były już Twoje przyjaciółki. Przewidywalnie, gdy tylko was zobaczyły, zaczęły o czymś z zawzięciem rozmawiać. Twoje policzki przybrały wściekle różowy kolor. Kilka minut później zaczęła się ostatnia część meczu, od której zależało wszystko. Dopingowałaś drużynę razem z innymi, co jakiś czas wybuchając śmiechem, gdy Louis krzyczał wymyślone na poczekaniu wierszyki. Gdy obe drużyny szły łeb w łeb, a do końca zostało zaledwie 30 sekund emocje ponownie sięgnęły zenitu. Krążek wirował między zawodnikami, każdy chciał wygrać. Tłum krzyczał tak głośno, że nie słyszałaś własnych myśli, ale nie przeszkadzało Ci to, bo krzyczałaś z innymi. Wasza drużyna zdobyła krążek. Zawodnicy mknęli do bramki przeciwnika. 5... Krążek poleciał za bramkę. 4... Zawodnicy szybko pomknęli w kierunku czarnego krążka. 3... Przy bramce zebrali się niemal wszyscy zawodnicy. 2... Wybicie! 1... Bramka!!! Rozentuzjazmowany tłum zaczął wrzeszczeć, a Ty w pierwszym odruchu rzuciłaś się w ramiona Louisa, zapominając, że nie znasz go nawet od godziny. Chłopak zaśmiał się wesoło i obkręcił się z Tobą wokół własnej osi. Mocno chwyciłaś się jego szyi i z piskiem pozwoliłaś by w końcu Cie opuścił. Spojrzałaś mu w roześmiane oczy i pozwoliłaś by na Twojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
                - A mówili, że będę się nudził sam na meczu - odparł chłopak ze śmiechem.
                - A nudziłeś się? - Uniosłaś brew, walcząc z rumieńcem, gdy zobaczyłaś z jaką intensywnością chłopak się w Ciebie wpatruje.
                - A jak myślisz? - powiedział poprawiając czapkę spoczywającą na Twojej głowie.
                - Myślę...
                - …że zdecydowanie nie - mruknął biorąc Cie za rękę i kierując się ku wyjściu.
                Wnioski? Hokej to zdecydowanie najlepszy sport na świecie, westchnęłaś w duchu.

____________________________________________________________________

Na początek warto wspomnieć, że żeby napisać tego imagina musiałam pojechać 'w teren' ;D Polecam mecze hokeja każdemu kto tylko ma możliwość jeżdżenia na nie, świetne przeżycie, naprawdę. Tylko gorąca czekolada jakaś taka rozwodniona i mało czekoladowa była... Mniejsza z tym, jak Wam się podoba imagine? :) I jak Wasz Tłusty Czwartek? Przyznać się ile zjedliście pączków! ;D Zapraszam Was również na pierwszy rozdział mojego nowego opowiadania 'Unreal' :)
69 tysięcy wyświetleń zboczuchy ;D